ตามนั้นนะครับ ตามรอยแท็กข้าบดินทร์...เปิดแท็กกระทิง แต่ใกล้จบอะ...ฮา
เรื่องเราค่อยขมวดปม บางอย่างเริ่มคลี่คลาย แต่บางอย่างเริ่มรัดตรึง..จนจะหายใจไม่ออกละ....ช่วยด้วยครับ....
ความแค้น-ความรัก วิ่งคู่ขนานกันบ้าง ตัดกันบ้าง ไปกันยากอะครับ....
โดยเฉพาะความสับสนในจิตใจ ความรักเก่า ความรักใหม่ ทำเป็นรัก ความแค้น การข่มใจไม่ให้แสดงความแค้น...
ยากอะพี่เชอรี่ ผู้เขียนคนดูเลยไปไม่ถูก โดยเฉพาะตอนที่เจ๊เข้าฉากกับพี่ชาย......
เสี่ยเล้ง....ผมว่าเสี่ยไม่โง่นะ จะความรักบังตายังไงก็ต้องจับได้ว่าเจ๊อารมณ์ว้าวุ่น ไม่แน่นนอน ไม่มั่นคง
เข้าใจอะคับว่าเล่นยาก แววตาเจ๊ที่แสดงออกเลยไม่รู้จะไปทางไหน จะสื่ออะไร หรือว่าผู้เขียนไปไม่ถึง
มันเป็นปัญหาระดับชาติ เพราะเป็นละครระดับปัญญาชน...ฮา
นิด ๆ หน่อย ๆ นะครับ ข้อดีชมมาเยอะละ ตินิด ๆ หน่อย ๆ กำลังดี
เดี๋ยวพี่อ๊อฟจะหาว่าไม่ตั้งใจดู.....
เดี๋ยวตอนหน้ามีไรน่าสนใจ รอดูนะครับ
ใกล้จบตอนละครับ
เจอกันอีกทีรูปต่อไป......ฮา
กับ 2 ตอนสุดท้าย หายใจไม่ทันครับ...กระทิงดุจริงๆ
ปมที่ขมวดทุกอย่าง....จักคลี่คลายในบัดดล....
สิ่งที่เคยว่าไปทั้งหมด ขอชม x 2 ในสองตอนสุดท้าย
ปมความแค้นแห่งต้นกำเนิดกระทิง...รักและตายพร้อมหัวใจที่แหลกสลาย
แล้วกำเนิดใหม่ด้วยความเคียดแค้น....
แรงขับเคลื่อนเดียวแห่งการมีชีวิตอยู่...เพื่อทวงความเป็นธรรมให้กับตระกูล
2 ตอนท้าย เชอรี่เล่นได้เยี่ยมมากครับ ปมแห่งความสับสนในช่วงแรก ๆ ถูกคลี่คลายใน 2 ตอนท้าย
อีจัดเต็มเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้อง....
ความจำเป็นที่ต้องทรยศคนรัก
การแบกรับความเคียดแค้นความชิงชัง และความรักที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง
สุมในใจ จนจับแววตาไม่ได้ว่าจริง ๆ รู้สึกอย่างไร หรือควรจะรู้สึกอย่างไร
รู้แต่เพียงว่าเธอยอมรับอย่างเต็มหัวใจ อย่างคนสำนึกผิด...
ย้ำเป็นรอบที่ 3 ว่า 2 ตอนท้ายนี่เล่นเคมีเข้ากันฟุด ๆ
อินกะอึ้งอะคับ...พี่อ๊อฟเล่นเอาหายใจไม่ทัน...หายใจไม่ทั่วท้อง
ซีนแห่งอารมณ์...ที่เฮียกระทิง เบี่ยงปืนจาก เสี่ยเล้ง มาเลงที่จันชมภูแทนนั้น..สุด ๆ ครับ
ยิ่งรักมากแค่ไหน...ยิ่งแค้นใจมากยิ่งกว่า
ที่ขาดไม่ได้เลยที่ต้องชม หากมี OSCAR เมืองไทย ผู้เขียนขอมอบให้กับ....
เฮียเล้งครับ...พี่ชายชาตโยดม พี่เล่นได้เด็ดขาดมาก
ครบรส
แบบสุดจะพรรณนา
แต่แววตาของเสี่ย...ไม่เหมือนกับคนที่คิดฆ่าตัวตายเลยว่าปะครับ...ท่านผู้ชม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น