รู้สึกไหมว่าเวลาอ่านการ์ตูนกับดูการ์ตูน ความรู้สึกมันต่างกันมาก ส่วนตัวผมเองรู้สึกว่าการอ่านการ์ตูนดี ๆ สักเรื่อง
ทุกช่องของภาพ ทุกอณูของอารมณ์ความรู้สึก ที่ผู้เขียนถ่ายทอดออกมา มันแผ่ซ่านสัมผัสของทุกอณูที่สัมผัสเข้าทุกอณูรูขุมขน
ดุจดังสายลมสัมผัสผิวกาย ให้ร้อน หรือเย็น แม้กระทั่งเหน็บหนาวเข้าขั้วสุดหัวใจ
หนึ่งในหนังสือการ์ตูนที่ผมว่านั้นคือ
ผีซ่ากับฮานาดะ ของ ISHIKI
MAKOTO ลิขสิทธิ์ถูกต้องในประเทศไทยโดย VIBUKIJ COMIC (1993) 22 ปีมาแล้วครับ แต่ทุกครั้งที่หยิบขึ้นมาอ่าน “หัวเราะร่า น้ำตาหลั่ง
แทบทุกครั้งที่หยิบขึ้นมา” เรื่องของเจ้าเด็กซ่า วัย 9 ขวบ อิจิโระ ฮานาดะ ก่อวีรกรรมปั่นฟิกเกีย(ของยายข้างบ้าน)เสยกระบะ
เข้าโรงพยาบาล เย็บ 9 เข็ม วันเดียวออก ส่วนคนขับกระบะแทบสำลักพัก 6 เดือน เด็กซ่าบ้าพลังที่ได้อำนาจพิเศษที่เจ้าตัวไม่เคยอยากได้เลย
ดุจเจน ญาณทิพย์หลังเฉียดตาย (ขอบอกไม่เคยกลัวอะไรในจักรวาล ยกเว้น...ผี กับเข็มฉีดยา)
เด็กแสบซีม่าผสมดีดีที ที่เดินไปทางไหนแม้แต่หญ้ายังไม่ขึ้น ต้องเข้าไปพัวพันอย่างไม่เต็มใจดุจ
ริวจิตสัมผัสในการช่วยวิญญาณไปสู่สุคติ
และตอนแรก ที่หยิบขึ้นมาเล่าไม่เอากับ เพื่อสะกิดมุมคิด คือเรื่องของ ผีคุณหนูยูกิ ตอนที่ 2-3 วัย
17 ปี ที่อยู่ในโรงพยาบาลมาแทบทั้งชีวิต กับความรักชั่วข้ามวัน
กับอาโอตะ เซจิ ช่างก่อสร้างกระจอกๆ ที่เธอได้ร้องขอให้ เซจิ ช่วยพาเธอหนีจากโรงพยาบาล
เที่ยวซึ่งวันแรกที่เธอได้ออกจากโรงพยาบาล และเป็นวันสุดท้ายในชีวิตเธอ
และจากไปด้วยรอยยิ้ม
ยูกิ“ ตอนเพิ่งเกิดหมอบอกว่าจะอยู่ได้ไม่ถึง 10 ขวบ”
เซจิ “งั้นก็กำไรเพียบเลยนะสิ ก็อยู่เกินมาตั้ง 7 ปีแล้ว”
สะท้อนมุมคิด เพราะหลายคนมองแต่มุมที่แย่ๆ ของตัวเองเลยทำให้รู้สึกห่อเหี่ยว
แค่ปรับมุมคิดชีวิตก็จะดีขึ้นแม้ในวันที่แย่ ๆ
ขอบคุณบี ผู้แปล และ VIBUKIJ COMIC
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น